Halid Džafić je rođen 25. augusta 1969. godine u Gornjim Raincima. Rođen je mnogočlanoj porodici Mustafe i Bahire koji su imali devetero djece: Halida, zatim Hazima, Nermina, Halila, Nefisu, Rašida, Enesa, Sabinu i Mirnesa. Nakon što je završio osnovnu školu u Gornjim Raincima, u Tuzli je završio srednju. Prije rata je radio u Beogradu i Austriji. Živio je u Gornjim Raincima .Dobrovoljno se priključio Oružanim snagama, 24. aprila 1992. godine. Početkom oružane agresije bio je pripadnik Drugog bataljona i ratovao je na kalesijskom, majevičkom, zvorničko-teočanskom ratištu. Učestvovao je u borbama za Brčko i Gradačac. Dva puta je bio ranjen. Halid se u borbama nije štedio, bio je hrabar i požrtvovan borac, a u svakoj situaciji je pomagao saborcima. Iako je obišao mnoga ratišta Halid je poginuo u Gornjim Raincima, 22. marta 1992. godine. Bio je na obezbijeđenju jedinice kada je ekplodirala neprijateljska granata.

Mevludin Serdarević, sin Muhameda i Ifete, rođen je 20. aprila 1972. godine u Kalesiji. Imao je dva brata, Muhameda i Mehu i tri sestre: Hanu, Fatimu i Minu. Osnovnu školu Mevludin je završio u Kalesiji, a srednju građevinsku školu nije uspio završiti, jer ga je omeo rat. Trebao je krenuti u četvrti razred. Živio je sa roditeljima u Kalesiji i bezbrižno provodio momačke dane sa svojim vršnjacima.

Odmah na početku oružane agresije, 8. maja 1992. godine ulazi u sastav Oružanih snaga i učestvuje u odbrani Kalesije, Prnjavora, a zatim i u njihovom oslobađanju. Osnivanjem IDV-a “Rambo” prelazi u redove ove jedinice čiji su glavni zadaci bili izviđanje i diverzija. Ratuje na kalesijskom i majevičkom ratištu i u ovoj elitnoj jedinici iskazuje svoju hrabrost. U borbama je dva punja ranjavan, oba puta u noge. Prvi put je ranjen na Breziku, a drugi put na Visu. Međutim, nakon kratkog oporavka, Mevludin bi se odmah vraćao u svoju jedinicu. Poginuo je u Kalesiji, 22. marta 1992. godine, na putu do ratišta.

Almir Javrić je rođen 23. aprila 1973. godine u Tuzli, kao jedno od troje djece svojih roditelja Sulje i Hasne. Imao je brata Edina i sestru Sajmu. Djetinjstvo je proveo u Gornjim Petrovicama. U Gornjim Raincima je završio osnovnu školu, a u Tuzli srednju. Potom se upisao na Elektrotehnički fakultet u Tuzli. Pred agresiju Almir je bio druga godina fakulteta. Bio je odličan učenik i dobar student, tokom školovanja je dobio mnoga priznanja i pohvale. Osim što je dobro učio, Almir je bio i vrstan šahista. Igrao je za kalesijski Šahovski klub “Bosna” i učestvovao je u mnogim turnirima. Pred rat je na Republičkom takmičenju u Bijeljini osvojio drugo mjesto u šahu.

Živio je sa roditeljima u Gornjim Petrovicama. Borac Armije BiH Almir je postao 3. novembra 1992. godine. Bio je pripadnik Drugog bataljona, a potom je kao iskusan i hrabar borac prešao u “Gazije” u 241. lahku brigadu. Kao diverzant u “Gazijama” učestvovao je u mnogim akcijama na kalesijskom, majevičkom, zvorničko-teočanskom, živiničkom ratištu. Za iskazanu hrabrost i rezultate u borbama više puta je novčano nagrađivan. Almir je poginuo 22. marta 1995. godine prilikom oslobađanja Visoke glavice, na zvorničkom ratištu. Smrtno je stradao od četničkog snajpera.