Od kada je osnovan, a to nije bilo tako davno, Radio-klub „Kalesija“ iz Kalesije, ostvario je niz zapaženih aktivnosti i rezultata.

YU4EBD stiglo je na sve kontinente, ostvareno je i potvrđeno više od 12.000 veza članova ovoga Kluba. „QSL“ karte pristižu u Radio-klub sa svih strana, organizuje se obuka novoprimljenih članova u rukovanju uređajima i uspostavljanju veze, uče radi-amaterske kartice i oznake.

Radio-amateri Kalesije bili su i domaćini prošlogodišnjeg regionalnog zborovanja amatera tuzlanskog regiona.

Za svoj rad i uspješno djelovanje, Klub je dobio niz značajnih priznanja republičkog i regionalnog značaja i najveće opštinsko priznanje „Novembarsku spomen zahvalnicu opštine Kalesija.

Dosta zasluga za ovakve rezultate ima svakako i šef PPS-a Radio-kluba Fikret Smajić. On je u Klubu od njegovog osnivanja i sam je ostvario više od 8.000 veza. Najdraža mu je, kaže, bila prva sa Draganom iz Pule, a najviše se uzbudio kada je čuo glas nekog Džona sa Novog Zelenda.

-Dobro sam se tada preznojio-kaže, ponekad, vrlo duhoviti Fikret. Nije mala stvar 21.000 kilometara. Čekao sam tu kartu dugo i došla je. Pitate, kada sam bio najsrećniji, pa da vam ispričam. Negdje krajem prošle godine razgovarao sam sa jednim mojim kolegom iz Makedonije.Požalio mi se da mu je uređaj male snage, a da bi trebao razgovarati sa nekim iz Francuske. U pitanju je bila potraga za jednim lijekom. Izdiktirao mi je naziv, slovo po slovo, ugovorili smo sljedeće javljanje i ja sam se dao u potragu. Znate mi imamo zaista moćan uređaj, no, bilo mi je potrebno dosta vremena da uspostavim vezu sa nekim od Francuske. No, javio se ubrzo jedan pilot francuske vazduhoplovne kompanije. Sreća da se i on bavio radio-amaterstvom. Lijek je već sjutradan stigao na aerodrom u Beogradu. Obavjestio sam kolegu iz Skoplja i lijek je stigao do bolesnika.

Tako priča Fikret. Njega u Kalesiji svako zna. Sa svih kulturno-umjetničkih i drugih manifestacija. Oni sa zadovoljstvom govore o „Marici“ (tako Fikreta ovdje zovu). On je njihov drug sa svih vježbi, čovjek koga uvijek zovu i koji najbrže uspostavlja veze. Saopštava, traži, dogovara, dežura kraj radio stanice. On je i čovjek koji sve prvi zna i kome se mnogo toga saopštava.

No, priča o Fikretu ne bi bila potpuna bez jedne još jedne rečenice. One najteže, rečenice i činjenice, koja Fikreta godinama pritiska. Iako vrijedan i angažovan, Fikret je još uvijek nezaposlen. Kaže, to mu teško pada ali, dodaje on, valjda će i to proći. A onda rasporediće svoje vrijeme na obavezu i ljubav. A ljubav je zvuk sa radio stanice i komuniciranja sa dalekim i nepoznatim krajevima i ljudima.

M.T. (Kalesijske novine septambar 1978.godine)