Na današnji dan, 29. septembra 1992. godine, formiran je Drugi korpus Armije Republike Bosne i Hercegovine. Drugi korpus bio je jedan od ukupno sedam korpusa u sastavu Armije RBiH. Sjedište 2. korpusa bilo je u Tuzli, a u zoni njegove odgovornosti nalazile su se općine: Kalesija, Živinice, Zvornik, Tuzla, Banovići, Doboj, Kladanj, Brčko, Srebrenica, Gradačac, Bijeljina, Bosanski Brod, Bosanski Šamac, Bratunac, Derventa, Gračanica, Lopare, Lukavac, Maglaj, Modriča, Odžak, Orašje, Srebrenik, Tešanj, Šekovići, Ugljevik, Vlasenica i Teslić.

Naredbom komandanta Štaba Vrhovne komande Oružanih snaga Republike Bosne i Hercegovine od 29. septembra 1992. godine, Komanda Okružnog štaba Teritorijalne odbrane Tuzla prerasla je u Komandu 2. korpusa. Za komandanta je imenovan Željko Knez, a za načelnika štaba Hazim Šadić, koji je krajem februara 1993. godine postao komandant 2. korpusa. Dana 19. novembra 1994. godine, naredbom Predsjedništva RBiH, za komandanta 2. korpusa postavljen je brigadir Sead Delić.

Drugi korpus Armije RBiH bio je izuzetno snažan, kako brojno, tako i na terenu. Predstavljao je vojnu silu u koju se polagalo puno povjerenje. Njegovo brojno stanje mijenjalo se u zavisnosti od širine zone odgovornosti. Na početku agresije Korpus je brojao 49.531 pripadnika. Tokom 1993. godine taj broj je porastao na 77.647 i zadržao se na tom nivou i tokom 1994. godine. Krajem 1995, kada je iz sastava 2. korpusa izdvojena novoformirana 28. divizija, Korpus je brojao 44.993 vojnika.

Od 1993. godine pa do kraja rata, Drugi korpus je imao oko 4.400 oficira i 5.200 podoficira, što je predstavljalo čvrstu osnovu za uspješno rukovođenje i komandovanje. U njegovom sastavu stalno je bilo angažirano između 1.000 i 1.500 žena, što dodatno govori o širini i snazi ovog korpusa.

Predsjedništvo RBiH odlikovalo je Ordenom heroja oslobodilačkog rata tri pripadnika Drugog korpusa: Mehdina Hodžića, Nesiba Malkića i Hajrudina Mešića. Najviše armijsko ratno priznanje, značka “Zlatni ljiljan”, dodijeljena je 301 vojniku i starješini, od čega je 90 priznanja uručeno posthumno.