Naselje se nalazi oko 7 km jugoistočno od Kalesije. Šeherom se smatra i cijelo područje između rječice Mramorak i Sajtovićke (Vacetinske) rijeke,  od sjevernih obronaka Bišine i Borogova u izvorišnom dijelu ovih rječica pa sve do Šeherskog odnosno Osmačkog polja na lijevoj strani Spreči. Samo naselje, u starijim izvorima naziva se i Šeherdžik, a cijelo okolno područje Vacetina.

S obzirom na tragove starih naselja u bližoj okolini (lokalitet Gradina na uzvišenju Kik južno od Šehera, sa srednjovjekovnom nekropolom stećaka) , može se pretpostaviti da se radi o jednom od  najstarijih naselja Gornje Spreče. Do formiranja naselja na mjestu današnjeg Šehera, vjerovatno manje kasabe, došlo je u prvom stoljeću osmanskog prisustva u Bosnu. U opširnom popisu Bosanskog sandžaka iz 1604. godine navedeno je mjesto Mramorak, koje se sastojalo od sela Mramorak i bazara sa mahalom džamije Ahmed-begove, što ukazuje da se tu počelo razvijati gradsko naselje koje je vjerovatno kasnije i dobilo status kasabe. U tom naselju se među stanovnicima pominje više spahija, neki sa titulom bega, dok se u mahali među stanovnicima navode i imam, hatib, i mujezin navedene džamije. Ova džamija, za koju se  navodi da je Ahmed–begova (po njenom utemeljitelju), imala je i određene prihode iz jednog uvakufljenog imanja u samom mjestu. Mada nije navedeno zanimanje svih stanovnika mjesta, činjenica da među popisanim ima i tabaka, zanatlija čije je prisustvo tipično za kasabe i gradove. O značaju naselja osmanskom periodu dovoljno govori činjenica da je naselje imalo i vodovod, a voda je drvenim čunkovima u centar dovedena sa Suljine vode.

Kako je pored Šehera prolazio važan put koji je povezivao Zvornik i Gornju Spreču sa Kladnjem, Sarajevom i ostalim dijelovima Bosne, u samom naselju i okolini bilo je više hanova i dućana. Usmena predaja pamti  postojanje hana u Šeheru, na lokaciji od džamije prema rijeci Mramorak.

Naziv današnjeg naselja proistekao je zbog namjere osmanskih vlasti da se tu razvije grad odnosno šeher. Krajem osmanskog i početkom austrougarskog perioda u Bosni naselje je imalo naziv Šeherdžik (šeherdžik na turskom jeziku ima značenje gradić), a cijelo područje Vacetina. Tek u XX vijeku ustalio se današnji naziv Šeher. Zanimljivo je da se i sadašnje sjedište opštine Osmaci, sa školom i drugim ustanovama, nalazi na području nekadašnjeg Šehera. Škola u Šeheru izgrađena je 1926. godine, a zabilježeno je da je njen službeni naziv u školskoj 1952/53. godini bio Narodna osnovna škola Šeher, srez Zvornički.

Prema nedavno objavljenom defteru (osmanskom popisu) iz 1850/51. godine Šeher sa širim područjem naveden je pod imenom Vacetina, sa 39 muslimanskih kuća (domaćinstava). Od današnjih familija u Šeheru  navedeni su: Alibašići, Cakorovići (Cakori), Ramići i Selimovići, kao i hodža iz familije Mulahalilović. U defteru su navedena i druga prezimena: Hadžići, Derandžići, Šejhovići, Halačevići, Jašarevići, Nalići, Džaferovići…, za koja se ne može pozdano utvrditi na koje familije se odnose.  Ovdje treba napomenuti da je u vremenima nakon ovog popisa bilo i promjena prezimena nekih familija, zatim izumiranja po muškoj liniji, kao i iseljavanja sa ovog područja. Takođe, bilo je i doseljavanja nekih familija iz drugih područja (Bajrići…).

Prema prvom austrougarskom popisu iz 1879. godine naselje je navedeno pod nazivom Šeherdžik, i nalazilo se u okviru opštine odnosno džemata Vacetina, kotar Vlasenica, a rezultati popisa stanovništva dati su sumarno, za cijelu Vacetinu.

Prema rezultatima narednog austrougarskog popisa od 1. maja 1885. godine mjesto je navedeno pod nazivom Šeherdžik, u opštini Vacetina, i imalo je 22 kuće i 135 stanovnika muslimanske vjere. Prema ekonomskom statusu bilo je najviše težaka (zemljoradnika), a navedena su i dvojica hodža u selu.

Popisom od 22. aprila 1895. godine mjesto je navedeno pod nazivom Šeherdžik, u opštini Vacetina, sa 22 kuće i 128 stanovnika muslimanske vjere. Navedeno je  postojanje džamije u selu.

Rezultati posljednjeg austrougarskog popisa stanovništva od 10. oktobra 1910 godine konstatuju da u mjestu Šeherdžik, koje pripada opštini Vacetina (kotar Vlasenica) ima 32 kuća sa 156 stanovnika muslimanske vjere.

Prema popisu iz 1953. godine naselje Šeher imalo je 95 domaćinstava sa 609 stanovnika, i sastojalo se od samog mjesta Šeher (42 domaćinstva sa 254 stanovnika) i zaselaka: Cakori (4 domaćinstva sa 33 stanovnika), Like (28 domaćinstava sa 187 stanovnika), Mramorak (7 domaćinstava sa 53 stanovnika) i Pantelići (14 domaćinstava sa 82 stanovnika).

Prema rezultatima popisa iz 1991. godine naseljeno mjesto Šeher je imao 1.187 stanovnika, od čega 915 (Bošnjaka) Muslimana, 267 Srba, 1 Hrvat, 1 Jugosloven, 3 ostalih. Familije u Šeheru po ovom popisu su: Ramići, Alibašići, Selimovići, Bajrići, Cakori…

Prema predanju Ramići su nekad davno doselili iz Bijelog Polja (danas opština Šekovići). Alibašići su prema sačuvanom predanju daljim porijeklom iz Sandžaka, i vjerovatno su pripadalu vojničkom staležu.  Cakori (Cakorovići) su vjerovatno porijeklom od muslimanskog stanovništva doseljenog u Bosnu iz dijelova Mađarske koji su bili pod osmanskom upravom, i mogli bi biti na ovim prostorima preko trista godina. Selimovići su prije prelaska u Šeher imali imanja na području Osmaka, u blizini današnjeg zaseoka Kula (lokalitet Bunari). Bajrići su porijeklom iz Dubrava.

Hrišćanske porodice u zaseoku Pelemiši su Pelemiši i Stojanovići, u Mramorku Vidakovići i Tadići, dok u  Pantelićima žive Pantelići, Klisarići, Smiljanići i Erići.

(Iz knjige: Dževad Tosunbegović- Gornja Spreča, Kalesija 2007. god.)

(Gornja Spreča)