gr. logiké = proza, vještina koja se odnosi na riječi i njihovu upotrebu u zaključivanju i dokazivanju. Logika je izučavanje idealne metode mišljenja i ispitivanja; unutrašnje i spoljno posmatranje, dedukcija i indukcija, obrazovanje hipoteza i eksperimenat, analiza i sinteza, to su oblici ljudske djelatnosti što ih logika teži da razume i njima da se bavi.

Ljudi ponajviše misle da je ona prazno zanimanje; pa, ipak, veliki događaji u historiji mišljenja jesu one popravke koje su učinjene u metodama mišljenja i istraživanja.

Nauka o formalnim uslovima, principima i pravilima ispravnog, korektnog mišljenja. Kao takvu, logiku je utemeljio i razvio Aristotel, iako se u njegovim spisima za tu nauku ne upotrebljava naziv »logika«. Naziv potiče od stoičara koji filozofiju dijele na tri osnovne discipline: logiku, fiziku i etiku.

Bivalentna logika je logika koja sadrži samo dve istinosne vrednosti: istinito i lažno.
Modalna logika za razliku od klasične prihvata modalne operatore. Modalni operator, propozicionalni operator koji nije funktor istine, nego pojmova kao što su mogućnost, kontingentnost, nemogućnost, nužnost.
Moderna logika, za razliku od klasične, aristotelovske, uvodi nove tipove logičkih veza i stroge postupke aksiomatizacije, formalizacije i simbolizacije.
Polivalentna logika za razliku od klasične, bivalentne, prihvata više od dve istinosne vrednosti.
Formalna logika opisuje forme sistematskog ispravnog mišljenja: pojam, sud, zaključak (silogizam). Izraz se najčešće upotrebljava kao oznaka za tradicionalnu, aristotelovsku logiku.
Hegelova logika, za razliku od aristotelovske, zasnovana je kao sinteza tradicionalne logike, gnoseologije i ontrlogije, pa su u njenim okvirima svi principi aristotelovske logike revidirani i prikazani samo kao prazne forme »razumskog mišljenja«. Ona se ponekad neadekvatno poistovećuje s dijalektikom.

Logički principi, uobičajeni naziv za četiri osnovna principa ili »zakona« korektnog mišljenja: princip identiteta (principium identitis), princip protivrečnosti (principium contradictionis), princip isključenja trećeg ili srednjeg (principium ehclusi tertii sine medii), princip dovoljnog razloga (principium rationis sufficientis). Prva tri principa u osnovi je nagovestio Aristotel, a četvrti potiče od Lajbnica.

Klasična logika je uobičajeni naziv za logiku konstituisanu na osnovu Aristotelovih logičkih spisa, bivalentna, podrazumeva tri temeljna principa: p. identiteta, p. neprotivrečnosti i p. isključenja trećeg.
Neklasična logika je opšta oznaka za modalnu, polivalentnu i oslabljenu logiku.

(wikipedia.org)

—U svakodnevnom razgovoru često kažemo da je nešto logično.
S druge strane, često se zapitamo gdje je logika… (pogledajte fotografiju)

A nekada ima logike, ali… (Pogledajte video)
.