Obično za subotu kažemo da je to dan sporta. Za opštinu Kalesiju je značajno, da se danas odigravaju neke od fudbalskih utakmica Federalne i Kantonalnih liga. Odbojkaši danas idu na gostovanje u Brčko, da realno ispišu novu historiju, pobjedom nad Jedinstvom, što bi bila šesta pobjeda u nizu. Ja im lično na tom polju želim svu sreću, da nam se ako Bog da sa pobjedom zdravi i živi vrate.

Odbojkašice igraju protiv Lukavca i novom pobjedom hrle ka samom vrhu i ako Bog da ponovnom razigravanju za ulazak u Premijer ligu Bosne i Hercegovine. Ono što je danas najavljeno, na državnom nivou a ne održava se u Kalesiji, veću gradu Tešnju je, državno prvenstvo u kick boksu. Kalesija na tom takmičenju nastupa sa svojim šampionima i iz dosadašnjih uspjeha, već unaprijed očekujemo neku od medalja večeras u Kalesiji. Kalesijski sportski klub Golden team, trenira i priprema čovjek, kojega sam upoznao kao ljekar, pregledajući njegove takmičare i davajući na kraju pregleda mišljenje o takmičaru, da li je sposoban za takmičenje. Trener ove ekipe je istaknuti sportski radnik, profesor tjelesnog i zdravstvenog odgoja, licencirani trener Senad Osmanović. Za pregled takmičara se uvijek dogovorimo da obavimo, na dan kada mladi borci imaju trening. Uvijek kada dođem na trening, uđem prvo u salu, da koji minut uživam u skladu koji je ovaj čovjek uspostavio, budem sportski pozdravljen od strane takmičara, uz koordinaciju trenera i nakon toga započinjemo medicinski pregled. I kada sam vršio pregled, sada već poznatih šampiona kao što su Huso Turić, Melisa Mehanović, Zaim Kulanić i drugi, često sam pomislio da nije lahko izgraditi takvog sportistu. Danas sam pogledao video, koji je Senad postavio iz SAD, gdje njegov sin Samed sa svojim sinčićem radi prve sportske borilačke pokrete. Tako su počinjali svi nabrojani borci. I oni su željeli da se igraju, da budu malo i nestašni, što je odlika svakog mentalno i fizički zdravog djeteta. Školske obaveze niko od njih nije bio pošteđen, kod kuće su imali obaveze da ispune sve ono što se od njih traži kao člana porodice. Sa svim tim obavezama, stizali su na treninge, takmičenja i danas su poznati mladi sportisti u cijeloj Bosni i Hercegovini i šire.

Prije nekoliko dana sam razgovarao i sa poznatim kalesijskim karate trenerom Enesom Hasanovićem, koji je kroz Karate klub Bosna Kalesija, izgradio sada već šire poznate takmičare, Alminu Halilović i Amara Jahića. Smatram da imam pravo da pomenem i ove takmičare jer sam i njih pregledao kao i kick boksere. Zbog čega se divim ovim ljudima. Zato što oni, da bi uspjeli izgraditi kvalitetnog takmičara, moraju pored njihovih roditelja, njemu biti sve ono što mu treba da bi uspio. Moraju biti njegov sportski odgajatelj, psiholog, fizičko obezbjeđenje, sportski učitelj i mnogo još toga ne rečenog. Ja sam jednom imao priliku da umjesto trenera Šefika Imamovića, odvedem ekipu Respecta na turnir u Tinju, jer je trener imao druge obaveze taj dan. Samo sam Boga dragog molio da se nepovrijeđeni vrate svojim kućama. To su djeca, koja nemju srtpljenja da sjede na mjestu i čekaju. To nije u naravi sportista. Oni imaju tu energiju da se kreću, raspravljaju i mnogo što šta drugo, jer su došli da se takmiče. Obično nakon takmičenja u autima do kuće prespavaju, jer su veliku količinu svog adrenalina potrošili. Moramo razumjeti da su to sportovi gdje obično na takmičenje vodite nekoliko takmičara, koje morate kontrolisati, nadzirati, energiju im pravilno rasporediti, uspjeh očekivani napraviti i nakon takmičenja zdrave i žive roditeljima vratiti. Ono što je mahana u svemu ovome je, da većina ovih takmičara ima problem sa finasijama prilikom odlaska na velika takmičenja, naročito ako su izvan države. I ako se naročito nalazimo u izbornoj godini, kao što je ova, počinju se javljati mnogi koji žele pomoći. I dobro je da pomognu. Bolje je ikada nego nikada, pa bila to i izborna godina. Jedino što mi bude žao, što u svim tim hvalama, niko ne pomene Senada Osmanovića, Enesa Hasanovića, Sanela Džafića, Edina Glogića, Rašida Tubića, Šefika Imamovića i druge trenere. Da bi izbjegli sumnju o političkom markentingu u datom momentu, predlažem da od 1.janura 2021. godine u Kalesiji, formiramo fond za unaprjeđenje sporta, gdje bi mi koji volimo sport, ugovorom uplaćivali svaki mjesec neku količinu novca, okvirno u prosjeku 50 KM. Poznavajući ekonomsku moć ljudi koji vole sport, smatram da bi bilo sigurno 300 ljudi koji bi se u ovaj projekat uključili. Na taj način bi obezbijedili za godinu dana dodatnih 180.000 KM koji bi bili siguran finansijski garant, za rad i takmičenje kalesijskih sporista.

I na kraju želim istaći samo jednu rečenicu:”Ni malo nije lahak put da se izgradi jedan šampion”.

(Piše dr.Asim Mehmedović)