Dokumentacioni centar za istraživanje ratnih zločinaca Republike Srpske (DCRS) januara 2002. objavio je spisak ratnih zločinaca, odnosno izvode iz krivičnih prijava optuženih za ratne zločine u BiH 1992 – 1995. godine.

Televizija Hayat na svojim je teletekst-stranicama objavila dio imena, a Simo Tuševljak, koordinator Tima MUP-a RS-a za istraživanje i dokumentovanje krivičnih djela ratnog zločina, reagovao je objašnjavajući kako takav spisak ne postoji. Opet, Janko Velimirović, direktor Centra za istraživanje ratnih zločina RS-a, kaže da zna o kojem je spisku riječ, te da taj spisak nema nikakvu važnost, da među tim imenima ima puno grešaka, ljudi koji nisu živi.

MRTVI: Među onima koji nisu živi, a sudeći po spisku DCRS-a ratni je zločinac, nalazilo se i ime Mehmeda Alagića, komandanta Sedmog korpusa ARBiH, te Ismeta Bajramovića Ćele, “upravnika logora” koji je u periodu “april – maj 1992. u Pofalićima, Sarajevo, učestvovao u privođenju u privatnu kuću, među kojima i djevojčice od 13 godina koja je u toj prostoriji silovana cijeli mjesec”. Djevojčica je, piše u krivičnoj prijavi, od tuče izgubila vid, a u beogradskoj duševnoj bolnici rodila je nedonošče.

Na spisku je i rahmetli Ramiz Bećirović, jedan od srebreničkih komandanata. Tereti se da je, među ostalim, odgovoran za postavljanje zasjede (23. juna 95) u Podosmačama i kada su poginula četiri civila. Opet, general Munib Bisić, pomoćnik ministra obrane BiH, “odgovoran je za pripreme muslimana i Hrvata u BiH za nasilno otcjepljenje od SFRJ i organizovan genocid prema Srbima u Sarajevu”.

Ejub Golić, jedan od srebreničkih komandanata ARBiH, kriv je što je predvodio napade na sela u opštini Bratunac kada je “prerezao grlo ranjenom i uhvaćenom Marku Mičiću”. Na spisku je i Ramiz Delalić Ćelo, komandant 9. brdske brigade, potom general Rasim Delić, komandant ARBiH i brigadir Avdo Palić, kojeg su oteli i ubili nakon pregovora o sudbini Žepe. Načelnik TOBiH i bivši pukovnik JNA Vehbija Karić je na spisku jer je, među ostalim, “preko Jusufa Prazine dovodio zatvorenike iz Tarčina na prinudne radove na Igman, zatvarao Srbe u logore…”. Kriv je i general Mustafa Talijan Hajrulahović. On je, je li, “neposredno učestvovao u podmuklom napadu na kolonu JNA u Doborovoljačkoj ulici”, bio je “upravnik zatvora Tunel – Ciglane”.

ŽIVI: Sada o živim “ratnim zločincima” sa spiska. Selim Bešlagić, bivši gradonačelnik Tuzle, “odgovoran je za hapšenje Srba sposobnih za vojsku koji su prisilno tjerani u uniforme i na ratište na području Tuzle”. Kriv je i Nedžad Ajnadžić, general ARBiH, sadašnji ministar za boračka pitanja Sarajevskog kantona. On je “odgovoran za zatvaranje zarobljenih vojnika u Silos”. Na spisku je i general Sulejman Vranj, glavni personalac ARBiH. On je, piše, “odgovoran za pripreme muslimana i Hrvata u BiH za nasilno otcjepljenje od SFRJ i organizovani genocid prema Srbima u Sarajevu”.

“Ratni je zločinac” i general Sead Delić, spisak nije mogao bez genera Atifa Dudakovića, komandanta “sile nebeske”, kao ni bez generala Hasana Efendića, komandanta TOBiH i Jusufa Jašarevića i Vahida Vahe Karavelića.

“Ratni zločinac” je general Željko Knez, savjetnik Željka Komšića, člana Predsjedništva BiH, i to zbog napada na kolonu JNA u Tuzli. Na spisku navodnih ratnih zločinaca su i generali Fikret Muslimović i Fikret Prevljak, Jusuf Pušina, Ahmet Sejdić, Himzo Selimović, Mirsad Srebrenković, MUPRBiH, Dževad Topa Topić, dr. Safet Čibo, Avdo Hebib, Selim Hadžibajrić, Zoran Čegar, te Emin Švrakić, šef Zelenih beretki.

ADVOKAT, LJEKAR, APOTEKAR: Advokata Fahriju Karkina u RS-u nisu zaboravili. On je navodni ratni zločinac zbog “genocida nad Srbima u Sarajevu…”. Zločinac je i Munir Munja Alibabić, načelnik Službe bezbjednosti u Sarajevu, te Bakir Alispahić, načelnik Centra službi bezbjednosti grada Sarajeva. Osumnjičen je i Hadžo Efendić, predsjednik Ratnog predsjedništva u Goraždu, te Rusmir Mahmutčehajića, ministar u prvoj Vladi RBiH, i Safet Safa Oručević.

Nevjerovatno, ali je i Hanka Paldum, estradna umjetnica, na spisku osumnjičenih ratnih zločinaca. Ona je, navodno, kao pripadnica “Zelenih beretki, odnosno isljednik, odgovorna za uzimanje talaca i stvaranje logora u Sarajevu u školi Slobodan Vuković (Ulica Blagoja Parovića) u periodu maj – jun ‘92. u koju su pripadnici Zelenih beretki smještali uhapšene žene, među kojima i starije, a mlađe su odvođene u nepoznatom pravcu i više se nisu viđale u zatvoru“.

depo.ba