Kalesija je prvi oslobođeni grad u Bosni i Hercegovini. Za odbranu Kalesije i domovine živote su dali mnogi hrabri Kalesijci, među kojima su Šemsudin Pezić, Ahmet Hadžić i Mirzet Mustafić.

Šemsudin Pezić, zvali su ga i Šene, rođen je u Miljanovicma 10. oktobra 1960. godine. Njegovi roditelji Meho i Fatima imali su dvije kćerke i pet sinova. Bahrudin i Šemsudin su kao pripadnici Oružanih snaga poginuli od četničkih granata.

Osnovnu školu Šemsudin je završio u Kalesiji, a zvanje visokokvalifikovanog zidara stekao je u Sloveniji, u Velenju, gdje je kao zidar i radio. Bio je oženjen i sa suprugom Dževadom je imao dvije kćerke, stariju Indiru i Nađu.

Od 8. aprila 1992. godine bio je pripadnik Oružanih snaga i učestvovao je u pripremi otpora u Miljanovcima. Početkom agresije borio se na liniji odbrane na Bijeljevcu, učestvovao je u oslobađanju Kalesije, Prnjavora, Dubnice, Brezika. U borbama je dva puta lakše ranjavan, na Lisači i Breziku.

Šemsudinov brat Bahrudin je poginuo od granate 20. marta 1993. godine. Sutradan, na današnji dan 21. marta 1993. godine bila mu je dženaza, na kojoj je naravno i Šemsudin bio, na mezarju u Miljanovcima da posljednji put isprati brata. Tada je odjeknula granata, tu u mezarju. Sutradan je bila dženaza i Šemsudinu.

Ahmet Hadžić je rođen u Kalesiji Selu, 24. septembra 1958. godine. Bio je jedan od četverice sinova svojih roditelja, oca Omera i majke Fate. Imao je tri brata, Jusu, Hamdiju i Fehima.

U Kalesiji je završio Osnovnu školu. Bio je zaposlen u Rudniku Stolice, u Srbiji. Pripadnik Oružanih snaga Ahmet je bio od 8. aprila 1992. godine. Rat ga je zatekao u okolini Srebrenice gdje je bio kod brata. Odmah se uključio u odbranu i ratovao u Srebrenici, Cerskoj i Kamenici.

Kasnije se Ahmet probio do slobodne kalesijske teritorije i odmah se pridružio kalesijskim borcima. U sastavu Trećeg bataljona ratovao je na istočnom dijelu kalesijskog ratišta.

Poginuo je u Memićima. U aktivnim borbenim dejstvima Ahmet je ranjen gelerima granate. Uprkos nastojanjima tuzlanskih ljekara da mu spase život, Ahmet je na današnji dan 21. marta 1993. godine podlegao.

Mirzet Mustafić je rođen u Donjim Vukovijama, 12. aprila 1961. godine, od oca Muhameda i majke Hanife. Mirzet je bio jedno od sedmero djece svojih roditelja. Djetinstvo je proveo u Donjim Vukovijama, a Osnovnu školu je završio u Tojšićima. Dugo godina je radio u banovićkim rudnicima.

Od 1983. godine je bio u braku sa suprugom Radojkom sa kojom je imao troje djece: Amelu, Sanelu i Azru.

U pripreme otpora u Donjim Vukovijama uključio se na početku, kao dobrovoljac 8. aprila 1992. godine. Odmah nakon oružane agresije na Kalesiju, kao pripadnik “Crnih vukova” aktivno je učestvovao u odbrani. Ratovao je na kalesijskom, majevičkom, zvorničkom, brčanskom ratištu. Bio je neustrašivi diverzant.

Mirzet je poginuo u akciji oslobađanja Visa, na današnji dan 21. marta 1993. godine. Smrtno je stradao od gelera neprijateljske granate u aktivnim borbenim dejstvima. Za svoje zasluge i doprinos odbrani posthumni je dobitnik Općinske plakete.

(Iz knjige “Kalesijski šehidi i poginuli borci”-grupe autora)