Sulejman Tihić je rođen u Bosanskom Šamcu 26. novembra 1951. godine. Pravni fakultet u Sarajevu je završio 1975. godine nakon čega je radio kao sudija i javni tužilac u rodnom gradu, a nekoliko godina se bavio i advokaturom. Član SDA je bio od njenog osnivanja 1990. godine. U stranci je obavljao nekoliko funkcija da bi na Kongresu stranke 13. oktobra 2001. godine bio izabran za njenog predsjednika. Na tu stranačku funkciju je biran još dva puta, na kongresima 2005. i 2009. godine. U februaru 2013. godine na Konvenciji SDA ponovo mu je potvrđen mandat čelnog čovjeka SDA uz dogovor da će funkciju njegovog zamjenika obavljati Bakir Izetbegović.

Tokom političke karijere obavljao je više važnih funkcija unutar izvršne i zakonodavne vlasti. Između ostalih, 2002. godine je izabran za člana Predsjedništva BiH. Bio je zastupnik i potpredsjednik Narodne skupštine entiteta Republika Srpska. U dva navrata je bio predsjedavajući, odnosno dopredsjedavajući Doma naroda Parlamentarne skupštine BiH.

Bosanskom Šamcu, Brčkom, Bijeljini, Batajnici (Beograd) i Sremskoj Mitrovici. Kasnije tokom rata je radio kao šef Konzularnog odjela Ambasade BiH u Njemačkoj.

Prema vlastitom svjedočenju u aprilu 1992. godine je prošao kroz tri logora u BiH da bi helikopterom iz Bijeljine bio prebačen na vojni aerodrom u Batajnici kod Beograda.

“Od 3. maja do 27. maja smo bili zatvoreni na aerodromu Batajnica u jednome zdravstvenom zavodu, u podrumu dolje. Bili su neki mali prozori ali su oni bili pokriveni dekama, tako da smo stalno bili u mraku. I tu je svaki dan bilo maltretiranje, udaranje, iživljavanje na svaki mogući način. Nije bilo vremena za spavanje, pogotovo nije bilo prilike ni za kakvu higijenu koja bi se odnosila na kupanje. Svako jutro kada trebamo otići u toalet da se tamo umijemo, morali smo poljubiti sliku Draže Mihajlovića i kazati dobro jutro, đenerale, pa tek onda ići u WC. Sva ta kretanja iz te sobe, preko hodnika do WC-a su praćena raznim udarcima”, posvjedočio je Tihić u izjavi za Radio Slobodna Evropa.

Nakon Batajnice bio je prebačen u logor u Sremskoj Mitrovici. On i ostali zatvorenici tu su bili redovno premlaćivani, a tortura je počinjala tako što im je bilo naređeno da se skinu goli. Najteža 24 sata, posvjedočio je tada u izjavi, su bila ona neposredno pred razmjenu u Nemetinu. Na putu prema Nemetinu Tihića i ostale su krvnički premlaćivali, a na njima su se iživljavali i stanovnici mjesta kroz koja su prolazili.

Kao momak u srednjoškolskim danima Tihić je bio zaljubljenik u rock ‘n’ roll. Svirao je bas gitaru u bendu “Crveni plamenovi” u Bosanskom Šamcu. Prema svjedočenjima nekih koji ga se sjećaju iz tih dana, bio je talentovan muzičar. Muzikom se prestao baviti nakon odlaska na studije u Sarajevo.

Za života je proglašen počasnim građaninom Bihaća i Odžaka.

Umro je 25.09.2017 u Kliničkom centru Univerziteta u Sarajevu a dan kasnije u Kalesijskom BKC-u je održana i komemorativna sjednica.