Salih (Ahmed) Durić (1892-1946) bio je prvi učitelj u školi u Šeheru. Rođen je u Gračanici Selu kod Živinica (u zaseoku Durići – Podkraj), u uglednoj familiji Durića. Prema porodičnom predanju, Durići su porijeklom iz Užica, gdje su imali veliko imanje. Porodično predanje zna za više ogranaka ove familije širom Bosne i Hercegovine.

Durići su kao muhadžiri iz Užica prvo došli u Vlasenicu, odakle dvojica braće dolaze u Gračanicu. Jedan od te dvojice braće bio je Ahmed Durić, Salih je bio najmlađi od njegovih sinova (Osman, Sinan, Juso i Ahmed, kćerke Nefa, Fata i Fatima). Završio je Gazi Husrev-begovu u Sarajevu, nakon toga i učiteljsku školu. Radio je kao učitelj u Puračiću, nakon čega je bio mualim i upravitelj mektebi-ibtidaije u Vukovijama (odnosno Tojšićima), što se vidi iz jednog akta koji je potpisao kao upravitelj mektebi-ibtidaije Vukovije 1919.god. Oženio se Fatom Hodžić iz Vukovija, sa kojom je izrodio brojno potomstvo: sinove Avdulaha, Aziza, Kerima, Ahmeta, Fadila i Fuada, kao i kćerke Halimu i Safiju. Njegovi sinovi Avdulah, Aziz i Kerim takođe su završili Gazi Husrev-begovu medresu u Sarajevu.

Poslije rada u ibtidaiji dobija posao kao prvi učitelj Narodne osnovne škole u Šeheru (srez vlasenički), bilo je to 1926.godine. Nakon dvije godine rada u školi u Šeheru, prelazi za učitelja u školi u Tupkoviću, gdje ostaje do izbijanja rata 1941. godine. Za taj period učiteljovanja u Tupkoviću ostavlja dubok trag i kod naroda i kod učenika te škole.

U turbulentnom vremenu Drugog svjetskog rata ostao je dostojanstven u svojim vjerskim i moralnim shvatanjima, i bio je veliki autoritet među narodom tog kraja. I pored pritisaka, odbio je da se priključi organima tadašnje vlasti, zato što nije odobravao odnos vlasti prema muslimanskoj vjeri i negiranje vjerskih osjećanja muslimanskog stanovništva. Kao i mnogi drugi tadašnji prvaci bio je na meti tadašnje vlasti, kao takav nepravedno je zatvoren i ubijen 1946. godine na Crvenim njivama kod Tuzle.

Iz knjige: Šeher kod Kalesije (sa okolinom), autora Dževada Tosunbegovića

(Gornja Spreča)