Nakon što su četnici te pripadnici JNA očistili područje Zvornika od muslimanskog stanovništva, na red su došla i sela uz rijeku Drinu. Prvo su svoj neuspjeh doživljeli na području Kameničkog područja gdje su poraženi na Dan mladosti 25.maja. Dan kasnije pripadnici SDS-a, lokalni Srbi te vojska nekadašnje zajedničke države te Arkanovci ulaze u Drinjaču gdje razoružavaju lokalno stanovništvo koje je imalo lovačke puške te počinju sa prvim ubistvima.

Tačnije to se dešavalo u Drinjači, Kostijerevu te Sopotniku. Jedino selo Pahljevići koje je pripadalo MZ Drinjača nije pristalo na predaju, te je pružen otpor četničkim snagama.

U periodu od 26. do 30.maja četnici, te prve tadašnje komšije u Kostijerevu su zarobili, a zatim i ubili 111 civila za kojima se još uvijek traga. Pretpostavlja se da su tijela ukopana zajedno na stadionu u Drinjači, dok drugi podaci govore da su bačena u rijeku Drinu. Za njihova ubistva još niko nije odgovarao.

Jedini koji je preživio strijeljanje je izvjesni Dautović koji je bio u šestoj grupi koja je izvedena na poligon ispred Osnovne škole u Drinjači, a onda se dao u bijeg pri čemu je ranjen prešao preko rijeke Drinjače te je došao u selo Pahljeviće gdje je ispričao detalje stravičnog zločina nad Bošnjacima iz Kostijereva, Drinjače i Sopotnika.

U tim danima žene i djeca iz ovih naselja su nakon mučenja i silovanja autobusima prevezeni do linije razgraničenja između Zvornika i Kalesije gdje su razmjenjeni za zarobljene četničke vojnike. Iako su preživljeli prepoznali nekoliko komšija iz Drinjače za ubistva, mučenje, silovanja i protjerivanje još niko se nije našao na optuženičkoj klupi, a te osobe i danas obnašaju svoje funkcije u ovim mjestima poput policajaca, učitelja ili poštara.

Tima Dautović je bila u autobusu koji je razmijenjen za četničke vojnike, a svoju priču o događajima iz Drinjače ispričala je zagrebačkom „Vijesniku“ 20.avgusta 1992. godine u kojoj stoji:

„Zovem se Tima Dautović. Bila sam neposredni svjedok nezapamćenog zločina u selima Kostjerevo i Drinjača, opština Zvornik. To su uradili pripadnici srpskih četničkih hordi iz tog kraja te Srbije. Selo Kostjerevo više ne postoji. Muslimanske kuće su opljačkane i spaljene, žene silovane i zajedno sa djecom protjerane u pravcu Tuzle. Četnici predvođeni Dragom Ignjatovićem, bivšim činovnikom u Skupštini opštine Zvornik, milicionerom Ljubisavom iz Zelinja i Miletom Mijatovićem, zvani Cicvara, prisilno su doveli cjelokupno stanovništvo u Drinjaču. Muškarce su uveli u salu doma kulture i tamo su ih tukli četiri-pet sati odakle smo mi žene i djeca slušali jauke i zapomaganja nemoćnih ljudi. Sa zidova se cijedila krv. Zatim su počeli sa izvođenjem muškaraca u dobi od 17 do 70 godina te su ih klali i strijeljali. Bilo je dječaka u dobi od 14-15 godina, njih su odvezli prema Zvorniku i nikada se ne zna gdje su završili“.

S obzirom da su pomenuta mjesta bila okružena selima u kojima su većinom živjeli Srbi, slična ih je sudbina zadesila i tokom drugog svjetskog rata. Tada su četničke horde iz Kravice pod komandom Pere Đukanovića (kasnije vijećnik AVNOJ-a), prije prelaska na stranu partizana, na zvjerski način pobile svo stanovništvo Sopotnika. Svo pohvatano stanovništvo, oko 80 osoba (djeca, žene i starci) je zatvoreno u najveću kuću i zapaljeno. Dok se vatra u kući i oko kuće nije bila dobro razbuktala, četnici su na prozorima i vratima čekali sa vilama i bajonetima, a kad su se zbog toplote morali odmaći, onda su neprestano pucali tako da niko nije uspio pobjeći. Događaj bi sasvim sigurno partizanske vlasti drugačije tumačile da i u ovom zločinu jedna osoba nije preživljela te je prepoznala četničkog kolovođu, Goluba Erića iz Kravice. Ovaj četnik-partizan je zauzimao neku veliku državnu funkciju u Srebrenici kada je bio prepoznat. Uz silne peripetije i dokazivanja bio je osuđen na doživotnu robiju, ali poslije destak godina našao se na slobodi. Prema izjavama nekih progranika sa područja bratunačke opštine, ovaj isti zlikovac iako pod stare dane, bio je i ovog puta jedan od većih zločinaca u kravičkoj crkvi koja je bila privremeni logor. Sedamdesetpetogodišnji krvnik je pored zvjerskih mučenja i ubistava vršio i silovanja trinaestogodišnjih djevojčica.

Korišteni podaci iz knjige Himze Tulića “Zvornička sirat ćuprija”.