Nedavno je SANU, odnosno Odbor za standardizaciju srpskog jezika pri Srpskoj akademiji nauka i umetnosti objavio saopštenje u kojem navode da bosanski jezik ne postoji. S obzirom da je iz SANU “intelektualno servisirana” i agresija na BiH 1992-1995, ne čudi nas najnovije saopštenje ove akademije. 

Umjesto da se bave Bosnom, Bošnjacima i bosanskim jezikom, za SANU i njen Odbor za standardizaciju srpskog jezika, bilo bi bolje da se pozabave samima sobom, odnosno jezikom svojih novinara.Naime, oni koji prate sportska dešavanja i utakmice reprezentacije Srbije, fudbalske ili košarkaške svejedno,  od komentatora mogu čuti kako “srpska reprezentacija dobro igra”, “srpska reprezentacija je izgubila”, “srpska reprezentacija može mnogo bolje”…

Iz SANU bi morali naučiti svoje novinare da srpska reprezentacija može biti samo ona reprezentacija koja je sastavljeno isključivo od Srba. Reprezentacija Srbije za koju, između ostalih, igraju i Adem Ljaljić i Miralem Sulejmani, ne može biti srpska, već – SRBIJANSKA.

Osim medija u Srbiji, i mediji u Republici Srpskoj koriste sintagmu “srpska reprezentacija”. I, naravno, griješe. A da griješe, svjedoči i ideolog srpske nacije Dobrica Ćosić (1921 – 2014) u svojoj knjizi “Bosanski rat”. “Otac srpske nacije”, kako ga često nazivaju u Srbiji, 212. stranici svoje knjige, pod datumom 16. septembar, napisao:
– Srpski narod je u agoniji zbog niza vojnih poraza i egzodusa, defetizama.  Paralizovan je, zbunjen, obeznađen. Porazan je i nepatriotski i nehrišćanski odnos SRBIJANACA prema izbeglicama. Ima, čujem, ljudi gadova koji žednim izbeglicama u koloni i vodu prodaju! – piše Dobrica Ćosić (Bosanski rat, 2. izdanje, izdavač “Službeni glasnik”, Biblioteka Posebna izdanja,  Beograd 2012. godine).