Krajem 19. vijeka iščezli su, postepeno, posljednji fenjeri, sa gradskih ulica. U početku su fenjeri bili okačeni na konopac; fenjerdžija ih je u sumrak spuštao da ih zapali, dolije ulje i promijeni fitilj, a ujutro ih je opet gasio. Kasnije je u fenjerima gorio fitilj i nisu se više dizali i spuštali. Fenjerdžija je bio snabdjeven dugačkom motkom, na čijem se kraju nalazio voštani fitilj, koji je kasnije zamijenjen upaljačem sa malim plinskim rezervoarom. U svome širokom kaputu, sa dugom motkom preko ramena, fenjerdžija je u noći pružao živopisnu sliku.
