Onda su pozvali Dževada Galijaševića, samoproglašenog eksperta za islamski terorizam, koji je takođe poručio da ljudi pretjerano ne paničare, ali da je logično poslije Bugojna, i američke ambasade u Sarajevu, kako je sljedeća meta Banjaluka i da niko nije siguran. I opet ljudi nisu paničarili.
Onda su pregaoci sa RTRS-a safatali nekoliko ljudi u anketi ,,paničarenje”, koji su rekli da treba paničariti
Miroslav Lazanski, napisao je kolumnu u ,,Politici” sa radnim naslovom ,,Kome smeta Srpska?” u kojoj u par paragrafa kaže:
Skup toliko značajnih srpskih glava iz Republike Srpske, Srbije i Hrvatske automatski je mogao da bude izazov za razne terorističke grupe ili pojedince, psihopate raznih profila, ili ‘čiste profesionalce’, koji atentate odrađuju za čiste pare i nečiste motive” …. “Ko su mogući direktni ili indirektni naručioci? Ima ih više, zavisi kome sve direktno ili indirektno smeta Republika Srpska, njen uspešan razvoj i opstanak, te njene bliske veze sa Srbijom. Kome sve smeta jaka Srbija.
E, kome poslije svega ovoga nije bilo jasno da treba početi paničariti, garant je islamski fundamentalista i najvjerovatnije pomagač u mudžahedinskom napadu na vrh vrhova svega što je srpsko.
Kad ono međutim
Međutim, nešto se ipak nije uklapalo u priču o panmudžahedinskom napadu na srpstvo.
Najprije, nikom nije bilo jasno o kakvom se tačno oružju radi. Tačnije, iz nebrojeno mnogo izvora, došlo je isto toliko informacija o naoružanju kojim je trebalo izvesti ,,teroristički akt”. Prvo se spominjao plastični eksploziv sa detonatorom, onda municija, onda automatska puška, potom snajper. Neki su sve to objedinili. Pojavile su se priče o misterioznim rupama u krovu dvorane kroz koje je zli mudžahid unio oružje u istu. I odjednom je sve od ozbiljnog terorističkog napada počelo da se pretvara u nadrealnu, loše izrežiranu burlesku.
Čak je i ministar unutrašnjih poslova RS Stanislav Čađo, koji se u to vrijeme zatekao u Brčkom kazao da je iznenađen brzinom kojom se šire špekulacije u vezi sa naoružanjem i municijom pronađenim u sportskoj dvorani Borik:
U ovom slučaju bolje je reći da se šire zle namere. Međutim MUP RS sve događaje za čije je obezbijeđenje odgovoran, obezbjeđuje na veoma profesionalan način, a rezultat takvog rada je otkrivanje određene količine oružja i eksploziva, koja nije zanemarljiva.
Preciznije, Čađo je opalio šamarčinu RTRS-u i drugim ,,profesionalnim medijima” i rekao im da smanje doživljaj i da to nije ono zbog čega se urlikalo prethodna 24 časa. Onima koji znaju sabirati do deset već tad je bilo jasno da ne postoji nikakav mudžahedin ili mudžahedini koji su dovuknjali oružje u dvoranu ,,Borik” ne bi li napravili masakr.
Na tom fonu je bio i direktor policije Republike Srpske Gojko Vasić. On je istakao da se do okončanja istrage ne može govoriti o tome da li je naoružanje pronađeno u hali Borik bilo namijenjeno za teroristički napad ili atentat na neku od ličnosti koje su juče prisustvovale proslavi 20 godina postojanja RS.
Dakle, ako oružje nije bilo namijenjeno za teroristički napad, pokolj i masakr u ,,Boriku” , kako su prenijeli bilteni u RS-u, zašto je bilo namijenjeno???
Mirna Šoja, portparolka MUP-a RS saopštila kako je uhapšeno jedno lice i dodala:,,Lice koje je lišeno slobode priznalo je da je unijelo naoružanje u dvoranu “Borik” u Banjoj Luci, ali policija još provjerava njegove motive i povezanost sa drugim licima.”
Lice? Hm, nije neki Mevlid Jašarević, nije neki Ibn Musa Abu Telal? Ne.
Riječ je o licu srpske nacionalnosti, penzioneru Bošku Stanišljeviću. Boško je od ranije vezan za dvoranu ,,Borik” ali kao utemeljivač turnira u malom fudbalu daleke 1976. godine.
E, sad tog nesrećnog Boška treba ubijediti u sljedećih par stvari:
-Da je muslimanski terorista, što će biti teško jer je Srbin.
-Da je srpski mudžahedin , što neće biti ni malo lako dokazati razumnom dijelu čovječanstva
-Da je izvršio teroristički akt pokušaja napada i lišavanja života većeg broja ljudi sa najviđenijim predstavnicima rukovodstva svog naroda.
-Da je zapravo opozicionar srpski (mada je ovo tek suludo), pošto Srpska nema opozicije, pa da krene čistka sa ono nekoliko poslanika koji nisu u SNSD-u.
Realnost ? Izvinjenje, malo prekosutra
Nesrećni Srbin Boško Stanišljević (61) koji se sam predao policiji, i zvijezda dana se u stvari bavio samo starim dobrim običajem skrivanja nelegalno stečenog naoružanja. Ta igra se igra od 1996. godine sa više ili manje uspjeha. Zapravo, gotovo uvijek je bila uspješna, dok se u jednom periodu nisu pojavili nekakvi krimolovci, pa je komšija komšiju drukao za par kašikara i kalašnjikova.
Elem, radnik je umjesto na tavanu kuće, kako dolikuje lokalnim običajima, svoj domaći arsenal krio na tavanu ,,Borika“.
Nije on jadan htio nikoga da ubije, likvidira, osakati, izmasakrira… kako navedoše mediji. Čovjek je samo premještao oružje kao mačka mačiće, pa ono dolutalo do dvorane. I ko zna koliko bi tu zijalo, mislim, nikome nije smetalo da nisu došli policajci sa psima i u novinarskoj loži iznjuškali ovaj arsenalčić. Eto, to je sva jadna i trivijalna istina, a onim željnim krvi, naučne fantastike, horor filmova i terorizma, eno RTRS-a, pa neka saznaje šta je na stvari.
I na kraju, hoće li se izviniti taj RTRS svojim gledaocima za lažno, netačno i prije svega zlonamjerno informisanje koje ja za cilj imalo čistu ratnohuškačku propagandu i širenje panike ? Naravno da neće.
Zato je rukovodstvo RTRS-a izdalo neko sopštenje upućeno medijima u Federaciji u kome se između ostalog kaže :
U pokušaju da sakriju suštinu događaja, a to je pronalaženje oružja u dvorani Borik i organizacija terorističkog akta, veliki broj sarajevskih medija i internet portala pokrenuo je propagandu protiv Radio Televizije Republike Srpske.
Ljudi ne odustaju od ,,organizacije terorističkog akta“, realnosti uz onu stvar, pa to ti je.
Prosto je nevjerovatno kako ova (i ne samo ova medijska kuća) ima loš osjećaj za realnost, zapravo, poodavno se udaljila od realnosti. O objektivnosti i nepristranosti je smiješno pričati.
Dragan Bursać (6yka.com)