Tužilaštvo Bosne i Hercegovine podiglo je optužnicu protiv šest osoba koje se terete za zločine protiv čovječnosti počinjene na području općine Ključ tokom 1992. godine. Optuženi se terete kao direktni izvršioci stravičnih ubistava civila bošnjačke nacionalnosti u selima Gornji i Donji Biljani.
Prema navodima Tužilaštva, optužnica je podignuta protiv Marića Brace (1963.), Vukića Dragana zvani “Rosin” (1970.), Samardžije Ranka (1960.), Jokića Save (1962.), Adamovića Miše (1971.) i Kaurina Milorada zvani “Karlo” (1969.).
Optuženi se terete za događaje od 10. jula 1992. godine, kada je u okviru vojno-policijske akcije Vojske Republike Srpske (VRS) izvršen napad na sela Gornji i Donji Biljani. Civili, muškarci bošnjačke nacionalnosti, tada su nasilno odvedeni u nezakonito zatočenje u zgradu škole u Donjim Biljanima.
Tužilaštvo navodi da su optuženi, djelujući zajedno ili pojedinačno, u više navrata uz upotrebu oružja nasilno izvodili zarobljenike. Civili su izvođeni pojedinačno ili u manjim grupama na lokacije u blizini škole, gdje su optuženi lično učestvovali u njihovim ubistvima.
Tijela ubijenih su potom odvezena sa mjesta zločina, a pronađena su i ekshumirana tek nakon rata. Optuženi se terete da su lišili života više desetina civila i vršili nečovječna postupanja, čime su počinili krivično djelo Zločini protiv čovječnosti iz člana 172. KZ BiH.
Hronologija zla: Jedan od najtežih zločina agresije
Masakr u Biljanima ostaje upisan kao jedan od najtežih i najsvirepijih zločina počinjenih tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu. Tog kobnog 10. jula 1992. godine, pripadnici VRS-a ubili su ukupno 258 civila.
Razmjere svireposti zločinaca najbolje ilustruje podatak da najmlađa žrtva nije imala ni godinu dana. Bila je to četveromjesečna beba Amila Džaferagić, čija je cucla pronađena u masovnoj grobnici ostala kao trajni, potresni simbol prekinutog djetinjstva i dokaz o tome kakvi su ljudi živjeli s druge strane nišana. Najstarija žrtva bio je 85-godišnji Bećo Čehić.
Istina o sudbini mještana Biljana otkrivena je tek krajem rata, oslobađanjem ovog područja od strane Armije RBiH. Tokom 1995. i 1996. godine, tijela ubijenih su pronađena u masovnim grobnicama Lanište I, Crvena zemlja I i II, te u zloglasnoj jami “Bezdan”.