Reljef zemljine površine oblikovan je uzajamnim i neprekidnim dejstvom unutrašnjih i vanjskih sila. Tektonski pokreti skupa s litološkim i strukturnim faktorom omogućavaju vanjskim silama da oforme adekvatne oblike i grupe oblika i od njih zavisi gdje će biti erozija i akumulacija a kakvi će ti procesi biti zavisi od klimatskih faktoa i hidrogeografskih prilika.6 Stoga se u reljefu BiH a samim tim i u reljefu Kalesije jasno uočava zavisnost reljefa od strukturnih, tektonskih, a pogotovo neotektonskih i litoloških faktora, koji su zajedno s klimatskim i hidrološkim odredili njen površinski oblik.
Na području kalesijske teritorije inicijalne crte u morfogenezi dala je alpska orogeneza, tektonski pokreti dinarskog pravca, jezerska abrazija nekadašnjeg Sprečkog zaliva i jezera kao i fluvio-denudacioni procesi koji su uslovili stvaranja fluviodenudacionih površina i fluvijalnih terasa.7
Iz prethodnih razmatranja uočljivo je da su najzastupljeniji tipovi na ovom području: površi, kotline i terase. Od kraškog reljefa u manjim partijama mezomojskih i eocentskih krečnjaka prisutne su vrtače manjeg obima, potkapine i manje pećine.
Elementi koji su uticali na formiranje reljefa omogućavaju da teritoriju kalesijske općine podjelimo na tri zasebne cjeline i to:
1. Majevica sa pobrđem
2. Dolina gornje Spreče
3. Bišina i njeno pobrđe
Sjeverne predjele opštine Kalesija zahvataju južni dijelovi planine Majevice, koja se pruža pravcem sjeverozapad-jugoistok. Najveći vrhovi ove geomorfološke cjeline su Stolice (916 m/nv), Velika Jelica (878 m/nv), Brdo (644 m/nv). U ovoj geomorfološkoj cjelini nalaze se izvorišta mnogobrojnih riječica kao što su Gribaja, rijeka Janja, Mala Rijeka, Munjača, Dubnički potok i Kalesijica.
Pobrđe Majevice čija nadmorska visina se kreće od 281 m koliko iznosi u Petrovicama do 576 m koliko iznosi najviši vrh Mukata. Značajni vrhovi su i Plješavica (544 m/nv), Vratolovo (501 m/nv), Randaruša (493 m/nv) i Rogulje Bukovice i Huka, kao i povremenih tokova Međaš i Rainci. Ova geomorfološka sredina predstavlja i najnaseljeniji dio opštine.
Osnovnu karakteristiku cjelokupnoj opštini daje dolina gornje Spreče, koja čini zasebnu geomorfološku cjelinu. Dolina Spreče se pruža dinarskim pravcem sjeverozapad-jugoistok. Nadmorska visina se kreće između 220 m na zapadnom dijelu do 300 m na istočnom dijelu. Ova geomorfološka cjelina predstavlja i najveću poljoprivrednu oblast na području opštine.
Bišina i njeno pobrđe čine treću geomorfološku cjelinu koja zahvata južni dio kalesijske opštine, čiji je najviši vrh 881 m/nv. Značajni vrhovi su Šušnjari (727 m/nv) i Golo Brdo (562 m/nv). Na Bišini se nalaze izvorišta Sajtovića Rijeke, Male Spreče i Čeljuge. Zbog bogatstva drvnom masom, Bišina predstavlja značajan resurs za drvnu industriju.
Južno od doline Spreče nalazi se pobrđe Bišine. Osnovnu karakteristiku pobrđa daju usamljeni vrhovi: Vis (562 m/nv), Kamenica (410 m/nv) i Kakanj (389 m/nv), na istoku Rudnik (483 m/nv). Kroz ovo pobrđe protiču vodotoci: Papraća, Ugerovica, Mramorak, Sajtovivića Rijeka i Mala Spreča.8
Dolina gornje Spreče kao i pobrđa Majevice i Bišine imaju veliki značaj za život ljudi. To su najpogodniji dijelovi za poljoprivredu i naselja a ovuda prolaze i komunikacije.
Na kraju ovog razmatranja spomenimo i to da su područja kalesijske općine prisutni i savremeni geomorfološki procesi kao što su erozija, pojava bujica, kliženje tla i drugo. Spiranje tla (erozija) prisutno je uglavnom na terenima sa strmim padinama, makšim i rastresitim stijenama kao i na obešumljenom zemljištu. Na ovom području ima dosta klizišta koja osim erozije uzrokovana i antepogenim faktorima (krčenje šuma, izgradnja saobraćajnica i dr).
Dolina Spreče
Dolina Spreče je uzdužna depresija duga oko 150 km i široka preko 50 km, a umetnuta je upravo na tok Drine na jugoistoku i tok Bosne na sjeverozapadu. Primarni oblik doline Spreče postao je za vrijeme prvog preoceanskog nabiranja (staroalpijska orogeneza). U primarnoj depresiji Spreče umetnute su tri sekund- arne: gornjosprečanska, donjosprečanska i tuzlanska koje su razdvojene niskim prečagama. Dolina Spreče je kompozitna zato što spaja navedene kotline, a na mjestima gdje su prečage rijeka je usjekla klisure (lukavačka i dobojska). Dolina Spreče je dakle spuštena između uzdužnih rasjeda, a najvažniji među njima je rasjed pravca sjeverozapad-sjeveroistok.
Na osnovu stratigrafskih faktora može se zaključiti da je sprečka depresija u toku tercijara bila pod jezerom. Uporedo s jezerskom fazom vršili su se i tektonski pokreti, a rezultat te mobilnosti su oscilacije nivoa koje su uslovile stvaranje terasa po obodu doline.
Najmlađi fluvijani reljef izražen je srijom fluvijalnih terasa i manjih proši-renja. U postpleistocenom Sprečko jezero je potpuno isušilo, a ova pojava je u uskoj vezi sa stvaranjem klisure Mađarska vrata kojom je ono oteklo u
Bosnu. Tri fluvijalne terase 50 m, 36 m i 14 m relativne visine u dolini Bosne i slivu Spreče se poklapaju, a u procesu stvaranja je najniža terasa visine od 2-4 m.