Helikopter Mi-8T ispred škole u Cazinu: U ratu prevezao 10.000 putnika i značio život za Bihaćki okrug

Senad

9 godina ago

Ne postoji mnogo objekata, a pogotovo škola u svijetu koje se mogu pohvaliti činjenicom da se u njihovom dvorištu nalazi ogroman vojni stroj. Osnovna škola “Ćoralići” u istoimenom cazinskom prigradskom naselju već godinama privlači pažnju svih prolaznika upravo zahvaljujući činjenici da je tik ispred školskih prozora pozicioniran Mi-8T – sovjetski transportni helikopter.

U znak sjećanja na teška ratna vremena, a posebno doprinos koji je u odbrani zemlje dala Vazduhoplovna grupa Bihać, ispred Osnovne škole “Ćoralići” u Cazinu izgrađeno je spomen-obilježje u čijem se sklopu nalazi i jedan “penzionisani” helikopter kao uspomena na njegovu herojsku ulogu u proteklom ratu.

Prevezao više od 10.000 putnika i 200.000 kilograma tereta

Helikopter ispred škole u Ćoralićima imao je neprocjenjivu ulogu za brojne Krajišnike tokom proteklog rata. U tom periodu helikopter je letio 1.030 sati, njim je prevezeno više od 10.000 putnika i vojnika i više od 200.000 kilograma tereta. Samo na obuku pilota koji su upravljali helikopterom utrošeno je 350 sati.

Spomen-obilježje u Ćoralićima postavljeno je prije više od 10 godina, a prije nekoliko godina mještani su pokrenuli i akciju uređenja letjelice, kada je očišćena njena unutrašnjost te izvršeno temeljito lakiranje helikoptera i ustakljavanje prozora.

Helikopter Mi-8T, sovjetske proizvodnje, najpoznatiji je transportni helikopter koji se koristi u ratnim uvjetima, a može prevoziti do 24 vojnika, nositi nenavodeće rakete i na njega se sa strane može pričvrstiti mitraljez. Njegova dužina je 25 metara, težina 7 tona, promjer rotora je 21 metar, visina 5,5 metara, a širina trupa 2,5 metara.

Jedini načini komunikacije u ratu: helikopteri i satelitski telefoni

Bihaćki okrug, koji su ratnih godina činile općine Bihać, Cazin i Bužim, devedesetih godina se nalazio u hermetičkoj zatvorenosti ukupno 1.201 dan. Ipak, srpske vojne snage nisu uspjele ostvariti potpunu blokadu puteva prema bihaćkoj enklavi, barem ne onih teritorijalnih i okom vidljivih.

Tokom nepune četiri godine izolovanosti, jedini načini komunikacije tzv. bihaćkog džepa sa ostatkom svijeta bili su preleti helikopterima preko srpskih položaja i satelitski telefoni. Dana 18. maja 1992. godine formirana je Vazduhoplovna grupa Bihać kao dio Ratnog vazduhoplovstva ARBiH, a kao lokacija za izgradnju aerodroma izabran je Ratkovac u Ćoralićima.

Aerodrom je izgrađen u rekordnom roku te je otvoren 14. jula 1992. godine, a već u noći 15/16. jula 1992. na njega je sletio prvi avion.

Preko ovog aerodroma Bihaćki okrug je održavao zračni most sve do njegove deblokade, što je značilo život za Bihaćki okrug, odnosno Unsko-sanski kanton do augusta 1995. godine. To je bio jedini način da se opkoljenom stanovništvu dostave nužno potrebni medicinski materijal i lijekovi, a vojsci municija i naouružanje.

Svako slijetanje i uzlijetanje s ovog aerodroma bilo je praćeno silovitim granatiranjem aerodroma, ali i stambenih objekata u Ćoralićima. Samo u opkoljeni Bihać zrakoplovci su uspjeli dopremiti 600 tona najvažnijeg MTS-a, izvesti više od 160 letova avionima i blizu sto letova helikopterima, donoseći neophodnu pomoć Bosanskoj krajini.

(Klix.ba)