To je učinjeno nakon donošenja Rezolucije 755 – prijem BiH u UN, od 20. maja 1992. godine.
Republika Bosna i Hercegovina, inače, u UN je primljena poslije proglašavanja nezavisnosti i međunarodnog priznanja zemlje u aprilu 1992. godine. Tog dana, 6. aprila, koji se inače, proslavlja i kao Dan grada Sarajeva, BiH su priznale države tadašnje Evropske ekonomske zajednice (EEZ), današnje EU, a dan kasnije i SAD.
Dan međunarodnog priznanja, 6. april uzima se kao zvaničan datum početka agresije na BiH i Sarajevo, iako su stradanja stanovništva zabilježena mjesecima ranije, kao oni u februaru i martu 1992. u tadašnjem Bosanskom Brodu, sada samo Brodu, Bijeljini, kao i Kupresu.
No, izravni napad tada regularnih snaga bivše Jugoslavenske narodne armije (JNA) desio se još početkom oktobra 1991. godine od 2. do 5. paljenjem sela Ravno u tadašnjoj općini Trebinje, sada samostalnoj općini u Federaciji BiH istoimenog naziva.
A, upravo u oktobru 1991. godine Bosna i Hercegovina izglasava suverenost.
Na osnovu toga je uslijedio i referendum za nezavisnost koji je proveden 29. februara. i 1. marta 1992. godine, koji je većina srpskog stanovništva uglavnom bojkotirala.
No, na referendumu, na kojem se 2.061.932. građana ili 99,44 posto (ukupno glasalo 2.073.568 građana s pravom glasa ili 64,31 posto) izjasnilo za utvrđivanje statusa Bosne i Hercegovine kao “suverene i nezavisne države ravnopravnih građana i naroda – Muslimana, Srba, Hrvata i pripadnika drugih naroda koji u njoj žive”.